8 – Sina Kuya Guard at si Kuya
email: eric.hotfun@gmail.com
Martes. 10:50 PM.
Pumayag na makipagkita kay Gibson ang chief of security sa harapan ng saradong mall. Kahit biglaan ang pagtawag at pagdating niya, at kahit ganitong oras ng gabi, hindi naman ito nagtaka o nagtanong pa.
Hindi siya naghintay ng matagal. Niluwa ng madilim na lobby ang lalaki na dati ay sa telepono lang niya nakausap.
Nakipagkamayan at nagpakilala ito. “Ako si Mando Alonzo…..”
ALONZO, A — ang nakaburda sa lukot na puting uniporme nito. Malapad ang balikat, at pati ang dibdib, kung kaya hindi na mapapansin ang konting laki ng tiyan na natural lamang sa edad nito — nasa late 30s or early 40s ang tantiya ni Gibson.
Tulad ng ibang guwardiya na madalas niyang nakikita, hapit ang asul na unipormeng pantalon nito.
Parehong maumbok ang harapan at likuran — pagpuna ni Gibson — bago siya natigilan at nailang sa sarili. Bago niya nasaksihan ang nakakapanibagong pangyayari noong isang gabi nung nakaraang linggo, hindi naman niya dati pinapansin ang mga ganitong detalye, lalo na tungkol sa kapwa lalaki.
Magalang at matatag na pag-uugali ang pakitungo ng pinuno ng mga guwardiya. Natiyak ni Gibson na hindi siya nagkamali na ilapit dito ang kanyang maselan na suliranin.
“Mabuti pa na doon tayo mag-usap sa loob ng restaurant namin”, pag-aya ng matipunong tsinito na manager at anak ng may-ari ng nagsarang Chen’s Dimsum House. “Tahimik doon. Hindi ako komportable na dito sa labas natin pag-usapan ito”.
Natanto ni Gibson na malapit na mag-alas-11 ng gabi. Habang tinatahak ang sidewalk sa labas ng mall papunta sa front entrance ng naturang restaurant, nangibabaw sa isipan ang bilin ng kausap niya kaninang hapon: ‘….Sa labas ka dumaan — sa harapang pintuan, para hindi ka makita sa loob ng pang-gabi na guwardiya.’
Nanumbalik ang pagkabog ng dibdib niya habang palapit siya sa pintuan, at tahimik na binuksan ito. Tulad ng inaasahan niya, madilim ang espayo ng nagsarang restaurant. Bukas ang pintuan papunta sa kusina… at malamlam ang liwang na nanggagaling doon.
Naalala niya ang usapan na naganap kaninang hapon lang……
Nainis siya — ilang beses nag missed-call bago tinanggap ang tawag. Nagpakilala siya ng maayos, pero tahimik lang ang kausap niya.
“Hello….”, ulit niya. “Si Bogart ba ito….?”
“Oo, Gibson….ako mismo”. Madiin ang pagbigkas nito ng pangalan niya.
“….ah….ah….. pumupunta pa ba dyan sa mall ang kapatid ko….?”. Halos pabulong ang tanong niya. Nanlamig ang kalooban niya, na tila takot na marinig ang magiging sagot ng maangas na guwardiya.
Tumahimik ito ng ilang saglit, bago siya sinagot ng pabalang. “Bakit….. gusto mo ba pabalikin siya dito….?”
May pangungutya ang tono ng boses nito. “… Sasali ka na? O…. manonood ka lang….?”
“Bogart…. Pare, ah…….eh…”, nautal siya, at hindi alam ang isasagot dito.
“Mamayang gabi…….alas-11 ng gabi…. punta ka.” Kumabog ang dibdib ni Gibson sa sagot ni Bogart.
“… hehehe…. asahan ka namin…..”. Nanunukso ang boses ng barakong guwardiya. “Humanda ka sa bakbakan….hehehe”
Parang binuhusan siya ng malamig na tubig sa paglahad ni Bogart. Ngunit, hindi niya maikaila na tinigasan siya nang marinig ito.
Tulad kanina, nanlalamig muli ang balat ni Gibson, ngunit tinitigasan siya. Hapit ang khahi na slacks na suot niya, at bumabakat na ang sandata niya, kahit pilit niya iwaksi ang mga nakakabagabag na imahe na sumisiksik sa isipan niya.
Kailangan niya pagtuunan ang pakay niya — na dapat ipakita sa pinuno ng mga guwardiya ang mismong katibayan. At pagsampa niya ng reklamo, umaasa si Gibson na mabibigyan nito ng lunas bago maging iskandalo ang karumaldumal na eksenang kinasasangkutan ng bunsong kapatid na si Benson.
Biyernes ng gabi — nag-umpisa ang paghihinala ni Gibson. Dalawang araw ang nakaraan nang mabilis niyang nilisan ang isang pangyayari na hindi niya ninais kailanman na masaksihan.
“Benson…!”, galit na pagtawag niya sa bunsong kapatid, pagpasok nito sa bahay. “Gabing-gabi na! Bakit ngayon ka lang…?”
“Basketball practice”, ang matipid na sagot ng kapatid niya, at mabilis na pumasok sa sariling kuwarto. Nanlalagkit ang sando at jersey shorts nito sa pawisang katawan.
Sabado ng gabi — mas lalong ginabi ang dating ni Benson. Pinagsabihin niya muli ito, ngunit hindi siya sinagot ng kapatid. Hinubad lang ang basang sando — at mabilis na tinalikuran siya. Ngunit napansin niya na namumula ang dibdib nito, at may ilang latay sa maukit na likuran nito. Hindi na niya ma-usisa pa dahil hindi na lumabas ng kwarto ang kapatid.
Lunes ng gabi — sadyang inabangan niya ang ginabing pagdating ni Benson.
“Basketball practice na naman ba yan….?!? Ha….!?!”. Tumaas ang boses ni Gibson sa galit. “Eh… parang wrestling match ang pinanggalingan mo sa ganyang ayos mo….!”
“Ulol…..”, pikon na bulalas ni Benson, bago nagdabog papasok sa kuwarto nito.
Uminit man ang ulo ni Gibson, ngunit kinabahan siya…. at nabalisa ng husto. Tila hapong-hapo si Benson nung dumating. Guni-guni lang ba niya na parang hindi makalakad ng tuwid — at hindi naman lasing; hindi naman amoy alok. Ang babaero niyang kapatid — matikas na binata na kinababaliwan ng mga babae sa school nito — ay amoy chlorox!
Yan ang amoy ng kapatid niya nitong nakaraang mga gabi pag-uwi: amoy chlorox. Putang-ina!
Martes ng hapon —- mainit ang ulo niya dahil naka-ilang beses ang pagtawag niya sa cellphone bago siya sinagot ng taong tinatawagan niya.
Martes ng gabi. 11:02 PM.
Maingat ang pakiusap at pagdala ni Gibson kay Mando dito…..para sakto sa timing. Umiral ang galit niya. Gusto niyang iwasto itong pagkakamali, ngunit kinakabahan din siya. Umiikot ang sikmura niya — habang nakatuon ang pansin niya sa pinagmumulan ng mahinang ilaw sa madilim na kusina: ang naka-awang na pinto ng maliit na opisina sa dulo.
Tulad ng dati….. puwesto sa madilim na sulok ng kusina si Gibson, at pati si Mando na halos nakadikit lang sa tabi niya. Pareho sila napako sa kinatatayuan — lingid sa kaalaman ng mga lalaki sa loob ng kuwarto — at pinapanood ang nagaganap.
Nilingon ni Gibson si Mando — tinatantiya ang maging reaksiyon nito.
Diretso lang ang titig ng supervisor ng mga guwardiya — kalmado ito at tila hindi apektado sa kahalayan na ginagawa ng tatlong lalaki sa isa’t-isa.
Walang masisilay na reaksyon sa mukha nito.
…………………………………..
Pinilit ni Mando na maging kalmado, na walang masisilay na reaksyon sa mukha niya.
Natanto ni Mando na pinagmamasdan ni Gibson kung ano ang kasunod na gagawin niya — pagkatapos nito iniharap sa kanya ang malaswang paglaro ng tatlong hubo’t-hubad na lalaki: ang dalawang guwardiya niya, at ang binata, na bunsong kapatid nitong matikas na lalaki sa tabi niya.
Kahit madilim, nasisilayan ni Mando ang butil ng pawis sa guwapong mukha ng katabi niya. Matangos ang ilong. Singkit ang mata, tulad ng kapatid. Nakakunot na ang kilay at kinakagat ang mapula at manipis na labi. Bumibilis ang pagtaas-baba ng bilugang dibdib — at suminghap ng may pagkabigo.
Ano pa ba ang inaasahan ni Gibson na gagawin niya? Alam naman ni Mando ang tungkol dito. Hindi man niya inaasahan, ngunit natuklasan na rin niya itong sikreto nila….
Sabado. 7.50 PM — pagkatapos maghapunan, nagpaalam sina Arnel at Oca na papasok na sa duty nila. Hindi nagtagal pagkatapos umakyat ang pang-gabi na guwardiya, bumaba naman ang pang-araw na pangkat, sina Willie at Bogart, matapos ang dose oras sa pang-araw na shift.
Pagkakain ng hapunan, naligo at gumayak para matulog. Gigising ulit ang mga ito ng alas-7 ng umaga.
Nang pumasok si Mando sa sariling silid sa tabi lang ng barracks, dinig pa niya ang kuwentuhan ng dalawa, hanggang sa nakaidlip na siya.
Naalimpungatan si Mando. Mainit sa loob ng kuwarto — at kahit manipis na brief lang ang suot niya sa pagtulog — pawisan na siya. At higit pa roon….lumiliyab na rin ang libog niya. ‘Tangina… ang hirap talaga, na ilang buwan na hindi pa maka-off sa assignment na ito…..’
Bumangon si Mando. Inabot ang hinubad na tshirt at pinunasan ang pawis sa malapad na dibdib. Nakiliti ang sarili sa pagdaplis ng tela sa maitim na utong niya. Nakadungaw ang ulo ng tarugo niya sa garter ng brief….
Alam niya na may lunas dito — si Willie.
Mula noong palihim na unang tagpo nila, habang nilalaro nila ang hubad na manekin — at mula noong ‘nagtulungan’ sila na maibsan ang matagal nang naipon na libog nila — naging madalas ang lihim na laro.
Bihasa na ang may-edad na hepe ng guwardiya sa larangan ng pagpapaligaya ng laman — at naipatikim niya kay Willie, na bagong kasal lang ngunit tigang na, kung gaano kasarap ang magalugad ang maselan na lagusan nito.
Masarap laplapin ang butas ni Willie —guwapong lalaki, makinis, bata pa ngunit katawang maton — matikas at may bulto. Walang kabahid-bahid at wala pang karanasan sa kapwa lalaki — at natuklasan nito ang galing ni Mando sa paghimod. Hindi nakaligtas kay Mando ang butas, ang bayag, at pati ang mahabang tarugo nito. Ilang beses siya inusisa ni Willie tungkol sa dating karanasan sa kapwa lalaki, dahil malayo sa barakong anyo na kaya niyang gumawa nito — ngunit, hindi niya ito sinagot.
May asawa na buntis itong si Willie — ngunit hindi na ito nag-alangan na tumuwad para sa kanya. Ito ang pinakamasarap — lalaking birhen sa puwet, na nagpabiyak… at tuluyan niyang kinakantot. Ito ang hinahanap ng katawan niya ngayon.
Kaya, mahinahon na tinahak ni Mando ang barracks, upang gisingin at sunduin si Willie.
Pagdating niya sa tulugan ng mga guwardiya — walang tao. Wala sa higaan si Willie, at pati si Bogart, na dapat natutulog na, ay wala rin.
Nagsuot si Mando ng shorts, manipis na sando at tsinelas. Umakyat siya sa madilim na mall. Tahimik na inikot niya ang ground floor, hanggang sa nadatnan niya ang dalawang guwardiya ng night shift na katatapos lang mag-ronda.
“Kumusta?”, matipid na usisa niya.
Batid niya sa sagot ng mga ito — na parang hindi naman nakita ng dalawa ang nawawalang guwardiya. Ngunit ayaw naman niya itanong nang lantaran.
May alam si Mando na isang sulok na hindi masyadong tinatahak ng mga guwardiya sa pagroronda nila: ang hagdanan paakyat sa rooftop. May kutob si Mando.
Hinala niya na may kinalalaman si Bogart, ang maangas at mayabang na guwardiya na kahit mukhang sanggano ang dating, ay maaasahan sa trabaho. May kapilyuhan ito. At astig. At hindi malaya na magpapasimuno ng kalokohan kung may pagkakataon.
Sarado ang pinto na nakakubli sa loob ng makitid na pasilyo — ngunit hindi naka-lock. Marahan na pinihit ni Mando, at pumasok siya. Naka-imbak ang kagamitan na hindi pa tinatapon. Maingat ang pagtahak niya, hanggang sa narating niya ang isa pang pintong sarado — hindi rin naka-lock ito. Sa likod nito ay ang rooftop. May bubong ang kalahati nito at mataas ang pader na nakapaligid; halos open-air.
Mahina ang liwanag na nakakarating dito mula sa mga ilaw kalsada at katabing gusali. Naaninag ni Mando ang bulto at ang semikalbo na gupit ng maton. Nakasandal ang lalaki sa pader, patalikod sa kanya. Pantulog na boxer shorts lang ang suot, hubad ang pang-itaas, at naka-tsinelas din.
Tahimik pa rin ang mga yapak ni Mando. Dapat niya iparamdam ang presensiya niya, ngunit ayaw niyang gulatin ito.
Tinabihan niya ito, at bumulong ng mahina. “Pare…., ano meron…?”
Hindi siya sinagot ni Bogart. Ngumisi nang nakakaloko, at may tinuro ito sa harapan.
Sinanay ni Mando ang mga mata sa dilim… at natanto niya ang pinapanood nila: Si Willie — hubo’t-hubad at umiindayog ang bilugang puwet… may kinakantot na taong nakatuwad sa harap nito.
“Uuuuuuhhh…. Uuuuhhh….uuuhhhh….. aaaarrraayyy…..!”, ungol ng di-kilalang boses. “Sige pa… dahan-dahal lang kuya… para masarap…. Aaaaah……”
Putang-ina! Lalaki ang kinakantot ni Willie.
Iginiya siya ni Bogart sa puwestong masisilayan niya ang nakakalibog na palabas.
Nakita ni Mando na niyapos ni Willie ang kinakantot nito —isang binata… maskulado, batak ang balingkinitang katawan, maputi….maumbok ang dibdib, may ukit ang abs. Malaki ang kargada na sinasalsal ni Willie kasabay ng pag-indayog nito.
“Tangina mo….. aaaaaah… ang sarap mo, Benson….”, daing ni Willie, na tinapatan ng mas masidhing ungol mula sa kinakastang binata.
“Sino yan….?”, gulat na tanong ni Mando kay Bogart.
“Laruan ko, hahaha…. isang binatang malibog, may syota…., eh kaso…nasa maling oras at maling lugar siya”, dagdag ng barakong guwardiya. “Kaya ayan…. Nadali ko. At ako ang unang naka-virgin diyan….”
“Tangina….. mukhkang sarap na sarap si Willie, ah….”, puna ni Mando.
Tinanong niya kung saan o paano nila kilala ang binata. Matipid ang paliwanag ni Bogart. “Mahabang kwento….”
“Boss…..”. Tumungo si Bogart, at ninguso ang harap niya: bakat na ang titi niya, at halos mapupunit ang manipis na shorts at brief niya sa tigas at laki.
“Gusto mo subukan, boss….?”, pag-alok ni Bogart. “Bata ko yan… ipahiram ko sa iyo….”
Hindi na rin nailang si Mando — dahil nakalabas na sa laylayan ng boxer shorts ni Bogart ang tarugo ng barako. Ang laki…. mahaba, malapad, mataba. Ang nakakagulat din ay kasinglaki din nito ang sandata ng binatang kinakantot ni Willie.
“Ano, boss….? …tikman mo ang bata ko…. magaling, masarap….at palaban pa!”, ulit na alok ni Bogart.
“Ikaw muna….”. Hinihimas ni Mando ang tarugo niya na nakabakat.
“Naka-isa na ako kanina. Eh,…. gusto ko pa kumantot….”
“Gusto mo pang kumantot…?” Napangisi na rin si Mando. “ Sige, subukan ko ang bata mo…. at ipahiram ko rin ang pukeng kinakantot ko…. Sige, palit tayo..”
“Sige, boss. Saan na yung puwet na inaalok mo….?”
“Ayan…..”. Tinuro ni Mando si Willie.
“Yung brod natin…..masarap ang puwet niya… Alam mo ba na pakantot yan? Masikip pa rin, kahit naka-ilan na ako sa kanya. Ako naman ang naka-una diyan…”, pagmamayabang niya.
Napatawa si Bogart. “Boss….sorry ha….nayari ko na ang bata mo. Naararo ko na yan…. at tama ka….masikip pa nga. At sarap na sarap yan…. hindi mo akalain na pakantot, pero palaban nga…”
“Tangina mo….., ang tinik mo…”
“Mas matinik ka, boss…. Napatumba mo ang isa sa amin…”.
Pareho nag-high-five ang dalawang barako….
Alam na ni Mando ang nagaganap dito. At noong Sabado ng gabi, natuhog na rin niya ang guwapong kapatid ni Gibson.
Kaya, walang masisilay na reaksyon sa mukha niya.
“Aaaahhh…..kainin mo ang burat namin, tangina mo…..” — si Bogart. Nakaluhod ang kapatid ni Gibson sa harap nito, at sinubo ito, pagkatapos mailuwa ang titi ni Willie. Mahigpit ang kapit ng mga kamay ng binata sa matambok na puwet ng dalawang guwardiya sa harap nito — hayok sa mga titing dinduldol sa bibig nito.
Napansin ni Mando ang pagkabalisa ng lalaki sa tabi niya.
“Gibson… pag-isipan mo ng mabuti ang gagawin mo”, pa-alala ng hepe. “Alam mo naman siguro ang tungkol sa video kasama ang syota ng kapatid mo”.
Umakbay si Mando sa katabi niya, at mariin na bumulong sa tenga nito. “Ito…. iskandalo nga. Ngunit, ang nilalaman ng video na iyon…. krimen yon.”
“Pag-isipan mo… at huminahon ka.” Nag-iba ang tono ni Mando. “Hindi ito problema…. itong sa kapatid mo. Malibog lang yung binata. Naglalaro lang ng apoy. Walang nagbago… si Benson pa rin yan…lalaki pa rin yan. Lumiyab lang ang libog. Walang mawawala sa kanya. O sa iyo.”
“aaaaaahh….. kuya….. ang sarap….”, ungol ni Benson. Nakatuwad ito habang nakayapos sa dibdib ni Willie, at nakayuko si Bogart sa likuran, nilalaplap ang puwet.
“Sarap na sarap si Benson na kinakain siya……”, bulong ni Mando kay Gibson. Mahigpit ang pag-akbay ng malaking braso ng guwardya sa malapad na balikat ng katabi. “…. at masarap din naman ang butas niya… masikip at mainit. At matigas pa ang matambok na puwet ng kapatid mo”.
“Awwwwww…. ang sarap, Benson. Sige pa… dilaan mo…”. Si Willie naman ang umungol habang dinidilaan ng binata ang utong niya.
Inabot ng nakaakbay na braso ni Mando ang dibdib ni Gibson, at nilamas ito. Manipis ang polo shirt na suot nito. Kinapa niya ang matulis na utong ng lalaki at nilapirot ito.
Naramdaman ni Mando ang panininigas ng katawan ng katabi, ngunit hindi ito pumalag. Nakapako ang atensyon nito sa kapatid — tuloy ang paglaplap ni Bogart sa puwet ng binata, at tuloy din ang pagsupsop nito sa mga utong ni Willie. Di nagtagal, tumayo at nag-iba ng puwesto si Bogart
“aaaaaaaah……… putang-ina….”Malakas ang hiyaw ni Benson, nang sinalya ni Bogart ang malaking tarugo nito sa lagusan ng binata. “Aaaaah… .AAAAAAHHH… KUYA…!”
Sabay sa pag-angkin sa kapatid nito, sinakmal ni Mando ang bukol sa pantalon ni Gibson.
“uuuuuggggh….”, kumawala ang mahinang ungol, ngunit hindi siya pinigilan nito. Kinalas ni Mando ang sinturon, binaba ang zipper… at sinapo ang tarugo ni Gibson, na gabakal ang tigas.
“aaaaaaaah…… aaaaah……..”. Lalong lumakas ang halinghing ng bunsong kapatid.
“Pare….sarap na sarap na ang kapatid mo…..”. Nilapit ni Mando ang bibig niya sa tenga ni Gibson…. Inihipan at dinilaan, habang hinigpitan ang pagyapos. “Ang sarap kantutin ng kapatid mo…. palaban pa rin, ayaw isuko ang pagka-lalaki niya… pero sarap na sarap naman….”.
Natanto nila na matagal na naglalaro ang tatlo bago sila dumating…. dahil naghahabol na ng hininga ang mga ito. Bumibilis ang pag-atras-abante ni Bogart sa lagusan ni Benson, at kantot-marino naman si Willie sa bibig … habang nagpapaubaya lang sa panghahalay sa kanya.
Napaigtad si Gibson sa ginagawa ng kamay ni Mando sa utong at titi niya…. at kahit napakagat ito sa labi, hindi nito mapigilan ang mahinang daing. “… Benson….!”
“Sssssh……”. Nakakasuya ang tono ng boses ni Mando. “Oo… ang galing ni Benson…. gusto mo siyang sagipin….? O, gusto mo siyang kantutin din….?”
Hinugot ni Bogart ang tarugo niya at pinasirit ang katas sa puwet at likuran ng nakatuwad na binata. Binaon ni Willie ang sarili sa bibig nito, at halatang sa lalamunan nito nagpalabas dahil sa mabilis na paglunok nito, at tila nabilaukan pa.
“aaaaaahh…….Kuya, kuya… ayan na rin ako…. ”. Nangisay si Benson, at halatang nilabasan na rin ito — dahil taas-baba ang kamay nito, nagsasalsal at nagpalabas ng katas sa sahig.
“Putang ina…!”. Mahinang bulalas ni Gibson.
“Kuya Bogs, Kuya Wil…. mauna na ako”. Agad na nagmadali si Benson sa pagsuot ng jersey shorts, sando at sapatos na tinabi nito sa sahig. “Putang-ina…. Mapapagalitan na naman ako ni Kuya Gibson……. ginabi na naman ako…”
“Sige, samahan na kita sa labas”, alok ng isang guwardiya.
“Sige, mga kuya.. .salamat. Sa uulitin….”.
“Putang ina…!”. Nataranta si Gibson. Maabutan ito paglabas ng kapatid.
Mabilis ang kilos ni Mando. Hinili niya ang lalaki pabalik sa bakanteng dining area, at kumubli sa likod ng isang poste sa may counter, habang tumungo sa kabila ang kapatid nito, at lumabas sa pintuan sa likod.
“Putang ina…putang ina… putang ina….”. Kabado ang lalaki. Nakasandal sa pader, mabilis ang paghinga… ngunit nakalabas pa rin sa bukas na pantalon ang naghuhumindig na titi.
Sinapo ito ni Mando, dinuraan, at nagtaas-baba ang magaspang na palad sa pinadulas na tangkay.
“Huwag….! Ayoko, ayoko….”. Lumalaban ang isipan ni Gibson, ngunit sumuko na ang laman nito. Hinimod ni Mando ang maumbok na dibdib nito, na balot sa tshirt na basa na sa laway. Nangingig na tila nakukuryente ito sa bawat pagkagat ni Mando sa utong.
Nakatingala ito, nakapikit ang mata. Tila umiiyak ang halinghing — at lalong lumiyag ang gigil ni Mando.
“aaaaaaawwwwww…… PUTANG INA….! HUWAG”. Sumigaw si Gibson, na parang kakalas.
Dumilat ang mata sa gulat…. sa biglang pagsulpot ni Bogart sa tabi nito… at sinunggaban naman ng bagong dati ang kabilang utong, at mas marahas ang pagngatngat dito. “Arrraaay……dahan-dahan lang…. aaaaaaa…..”
Nakaluhod si Willie sa harap nito —- at sinubo ang malaking kargada.
Kung hindi lang mahigpit ang yapos ni Mando at Bogart sa lalaki, tiyak na mangingisay na ito sa sahig — at halos hindi mapigilan ang tindi ng init — dahil mula noong unang tagpo — nalibugan talaga ito kay Willie habang tsinutsupa ng guwapong guwardiya ang bunsong kapatid.
Hubo’t-hubad pa rin si Bogart, at nagjajakol ito habang ningangatnat ang utong ni Gibson. Basang-basa na ang tela dahil hindi na nila tinaas ang manipis at hapit na suot nito.
Nilabas ni Mando ang tarugo niya at pinasalsal kay Willie habang tsinutsupa nito si Gibson.
“Tangina… tama na… tama na…”, pagpiglas ni Gibson. “Tama na…. lalabasan ako.. huwag…lalabasan ako…”
Niluwa ni Willie ang nakasubong tarugo — at sabay na jinakol si Mando at si Gibson.
Naunang nilabasan si Gibson. Tinutok ni Willie ang tarugo nito pababa… at sumirit ang masaganang katas nito sa sahig, sa sapatos, at pati sa pantalon. Binitiwan ni Willie ito at mabilis na jinakol naman ang sarili.
Tuloy ang pagsalsal ng tatlong barakong guwardiya na nakapalibot kay Gibson. Nanatiling matigas ang burat ni Gibson kahit nilabasan na — at pinagmamasdan ang pagtaas-baba ng mga kamay sa malalaking tarugo ng mga ito.
Sa harap ni Gibson nagpalabas si Willie. Nakapako ang mata ni Gibson sa mahabang titi nito habang dumudura ng puting likido…. at pinaliguan ang harapan niya ng mainit na katas.
“Aaaaahhh….. tangina na”. Nagulat si Gibson nang magpalabas si Bogart — tumama ang tamod nito sa paa niya. Sa dami, tumagos ang mainit na likido sa pantalon niya.
Hindi nagtagal….. humiyaw si Mando. “Aaaaaaahhhhhh………” — pinaputok sa nakalawit na titi ni Gibson, at binalot ito ng maligkit na katas. Tumulo ang huling pagsirit sa pantalon at sapatos nito.
………………………………….
Patay na ang ilaw sa sala pagdating ni Gibson sa bahay.
“Ginabi ka yata, Kuya…..”, bungad ni Benson, habang naglalakad palabas ng kuwarto nito. Halatang bagong ligo — manipis na shorts ang suot, nakasampay ang tuwalya sa balikat habang pinupunasan ang basang buhok. May mga butil ng tubig sa maumbok na dibdib nito.
“Basketball practice ba, Kuya….?” Makahulugan ang ngisi nito. “O baka… wrestling……?”
Napansin ni Benson ang kasuotan niya — basa at malagkit. Namula ang mukha ni Gibson. Bago siya makasagot, tumalikod at bumalik na sa kuwarto nito ang kapatid.
“Shit… shit… shit…..”. Naghalo ang yamot at takot ni Gibson, kinukuskos ang malagkit na katawan sa ilalim ng shower. Sadyang naligo siya sa malamig ng tubig — upang maibsan ang init sa katawan na hindi pa humuhupa.
Hindi kayang hugasan ng tubig ang dungis, ang kabastusan na ginawa niya, at ang ginawa sa kanya. At lalo hindi matanggal sa isipan ang mga ginawa ng kapatid, at ang ginawa nila sa kapatid.
Habang nagsasabon…… tumigas ulit ang titi niya… at nagtaas-baba ang kamay niya.
Umalingawgaw muli sa tenga niya ang hikbi ng kapatid kanina habang kinakasta ito ng barako….. ““Aaaaah… .AAAAAAHHH… KUYA…!”
………….. ITUTULOY …………..